Ասելիքս անհասցե չէ, միայն չգիտեմ, լսելի կդառնա՞: ՀՀ Սահմանադրության 84-րդ հոդվածը սահմանում է՝ «Յուրաքանչյուր կարիքավոր և տարեց մարդ, օրենքին համապատասխան, ունի արժանապատիվ գոյության իրավունք»: Եվ այս թղթային օրենքով ու իրավունքով էլ իրենց վաստակած հանգիստն ու երանելի ծերությունն են վայելում + - 420 հազար տարեց քաղաքացիներ:

Թշնամական պետության ղեկավար Ալիևը` Թուրքիա կատարած այցի շրջանակներում, տեսակապի ձևաչափով ներկա գտնվելով Իգդիր-Նախիջևան գազամուղի բացմանը, հայտարարել է, որ Նախիջևանը իբրև թե «Ադրբեջանի պատմական տարածքն է» , որն ավելի քան մեկ դար անջատված է Ադրբեջանի հիմնական մասից և չունի ցամաքային կապ՝ խորհրդային վարչակազմի կողմից «Արևմտյան Զանգեզուրը» Ադրբեջանից անջատելու և Հայաստանին փոխանցելու պատճառով։

Գլխավոր պրոբլեմը Նիկոլն է, ցանկացած զիջման գնով իշխանության մնալու նրա գենետիկ հիվանդությունը։ Տեսեք՝ ոնց է Ադրբեջանին, Թուրքիային աղաչում՝ ամեն ինչ կտամ, միայն թղթի կտորով օգնեք խաբեմ ժողովրդին։

Այն, ինչ տեղի է ունենում ներընդդիմադիր դաշտում պետության համար այս ճակատագրական պահին՝ տրագիկոմեդիայի ժանրից է։ Լրացուցիչ փաստարկներ պետք չեն հերթական անգամ ապացուցելու, որ վարչապետի պաշտոնին իշխանատենչ պատուհասի մնալը ամեն վարկյան Հայաստանին նոր կորուստներ ու ողբերգություն է գուժում։

Ասված՝բոլոր ժամանակների համար: Երանի սխալվեմ:

Հիշեցնեմ, որ հենց այդ կազմակերպության կողմից է փաստացի մշակվել ու կյանքի կոչվել Հայաստանի էլեկտրաէներգետիկ շուկայի ազատականացման ծրագիրը՝ դրանից բխող բոլոր ռիսկային հետևանքներով...

Երեկ Ալիևը այցով Անկարայում էր։ Այցի շրջանակներում տեսակապի ձևաչափով անցկացվել է Իգդիր-Նախիջևան գազատարի բացման արարողությունը, որին մասնակցում էին Թուրքիայի ու Ադրբեջանի նախագահները։

2018-ին Հայաստանում հեղափոխություն չի եղել, եղել է քաղաքական դավադրություն, որին խառնել են դժգոհ հանրությանը:

2018-ին թե՛ արտաքին խաղացողները, թե՛ երկրի ներսում ՀՀԿ կոալիցիոն դաշնակացները, անգամ ՀՀԿ-ի շարքային ու ոչ շարքային անդամները, գործարարները, գործազուրկները, արտաքին ազդեցության գործակալները, ազգային ու սոցիալական լյումպենները, փոփոխություններ ցանկացող մտահոգ քաղաքացիները, մի խոսքով, խելագարված ամբոխները Սերժ էին մերժում։

«Այս առակն էլ ասաց ոմանց, որոնք իրենք իրենցով պարծենում էին, թե արդար են, և արհամարհում էին ուրիշ շատերին։ «Երկու մարդ տաճար ելան աղոթքի կանգնելու. մեկը՝ փարիսեցի, մյուսը՝ մաքսավոր։ Փարիսեցին կանգնած էր մեկուսի և ինքն իրեն այս աղոթքն էր ասում. “Աստվա՛ծ իմ, շնորհակալ եմ քեզնից, որ ես նման չեմ ուրիշ մարդկանց, ինչպես հափշտակողները, անիրավներն ու շնացողները, և կամ ինչպես այս մաքսավորը։ Այլ շաբաթը երկու անգամ ծոմ եմ պահում և տասանորդ եմ տալիս իմ ամբողջ եկամտից”։ Իսկ մաքսավորը կանգնած էր մեկուսի և չէր իսկ կամենում իր աչքերը երկինք բարձրացնել, այլ ծեծում էր կուրծքը և ասում. “Աստվա՛ծ, ների՛ր ինձ՝ մեղավորիս”։ Ասում եմ ձեզ, սա՛ իջավ իր տունը արդարացած և ոչ թե մյուսը. որովհետև, ով բարձրացնում է իր անձը, կխոնարհվի, և ով խոնարհեցնում է իր անձը, կբարձրացվի»։ (Ղուկաս 18:9-14)